The term genocide is used to describe one of the gravest crimes against humanity, comprising of specific acts committed with intent to destroy, in whole or in part, a national, ethnical, racial or religious group. Therefore, the Sri Lanka High Commission in Canada notes with serious concern attempts by certain parties in Canada trying to portray the final phase of the conflict in Sri Lanka which ended in 2009 as a ‘genocide’ against the Tamil people of Sri Lanka.
The Sri Lanka community in Canada is multi-ethnic and multi-religious. In this context, the Private Member Bill 104 on ‘Tamil Genocide Education Week’ passed in the province of Ontario in Canada has caused strain in intercommunity relations among the Sri Lankan community by the depiction of a false narrative against one community.
In addition, while appreciating the various Canadian Government focused programmes for Sri Lankan Tamil Canadians, we are disappointed to note that on 31 January, 2022 at an event announcing funding for Tamil students with targeted mental health and wellness programmes and resources, Ontario’s Minister of Education Stephen Lecce, made comments including “we are very deliberate in our choice of words that we recognise a genocide that transpired against the innocent Tamil people” and “in a genocide that has left over 140,000 innocents perished at the hands of the regime in Colombo”. MPP Scarborough – Rouge Park Vijay Thanigasalam, who was also present referred to “Tamil genocide’ in his remarks.
We are appreciative that the Department of Foreign Affairs, Trade and Development, Canada in a Diplomatic Note dated 7 April, 2021 responding to a clarification stated “that the Department of Foreign Affairs, Trade and Development clarify Canada’s official position with regard to allegations of genocide in Sri Lanka, the department can officially confirm that the Government of Canada has not made a finding that there was genocide in Sri Lanka.” Further, the Government of Canada has proscribed the Liberation Tamil Tigers Eelam (LTTE) as a terrorist organisation.
In this background, the repeated use of the word “Tamil Genocide” only generates dissention and prejudice amongst the children and community of Sri Lankan Canadians living in Ontario. Therefore, such allegations need to be refuted in the interest of social harmony and to prevent the spread of fallacies about Sri Lanka in the international community.
During the final phase of the conflict in Sri Lanka, the government forces confronted the internationally proscribed terrorist group Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE), one of the most brutal terror groups the world has witnessed. The aim of the LTTE was to divide Sri Lanka on ethnic lines and carve out a separate State. With this objective, they conducted a three decades long terrorist campaign which brought much suffering and destruction to all communities.
During the last stages of the military conflict in 2009, when the LTTE was facing inevitable defeat, it resorted to holding Tamil civilians hostage as human shields and refused all efforts to move civilians away from conflict areas. The allegation of civilian casualties and the exaggeration of the numbers was the means by which the LTTE sought to force foreign intervention to halt the government’s advance.
Nevertheless, the government forces managed to rescue approximately 290,000 Tamil civilians from the clutches of the LTTE, cared for them and resettled them. In addition, over 12,000 armed LTTE cadres were rehabilitated and released, proving thereby that the Sri Lankan government had avoided causing unnecessary deaths even among enemy combatants, not to speak of non-combatant civilians.
Therefore, there is absolutely no evidence to suggest that there was any act and/or intent of the spurious allegations of “genocide” during the military engagement with the LTTE. Neither was there a pattern of events even to suggest “genocide”. Military experts have noted that the tactical options were justifiable and proportionate, given the situation in the last phase of the military conflict.
Some parties, including LTTE remnant groups and sympathisers, have seized on hypothetical figures of civilian casualties contained in certain seriously flawed reports commissioned by the UN, to push a claim of genocide of Tamil people in Sri Lanka during the final stage of the military conflict. However, not even the much disputed UN Secretary General’s Panel of Experts (PoE) report carries the accusation of “genocide” against the Government of Sri Lanka. The principal findings of the OHCHR Investigation on Sri Lanka (OISL) in 2015 in to the alleged “war crimes” of Sri Lanka, does not even suggest “genocide”.
Groups espousing the claim of genocide have seized the claim, made without any proof, in the PoE report “that there could have been as many as 40,000 civilian deaths” during the final months of the conflict. The PoE report came up with the hypothetical figure of 40,000 civilian deaths by setting off the actual number of people finally rescued by the Sri Lanka Army which was approximately 290,000 against the hypothetical figure of 330,000 which they deemed to be the number of civilians who had been in the area (Vanni) before military operations commenced in that region. This hypothetical number of 330,000 civilians used by the PoE is a purely arbitrary construct. Nobody, in Sri Lanka or outside, really knew exactly how many civilians the LTTE was holding in captivity during those months in 2009.
Further, the PoE report mentions a lower figure of 7,721 deaths (up until 13 May, 2009) reported by the United Nations Country Team in Sri Lanka. However, this figure is later disputed by the PoE report without explaining how it is that over 30,000 people could have been killed in the final days up until 18 May, 2009 when the conflict ended, if the figure of 40,000 is ever to be correct and accurate.
It may be noted that in July 2011, the data collected by the Department of Census and Statistics of Sri Lanka in the Northern Province, found that in 2008 and 2009 when the final battles raged in the Northern Province, the total number of persons who died of causes other than natural causes, was 9,283. The field data collection required for the project, the first enumeration of its kind in that part of the country since the census of 1981, was carried out by the predominantly ethnic Tamil government employees serving in the Northern Province. The number of fatalities suffered by the Sri Lanka Army during the final war against the LTTE between July 2006 and May 2009 was 5,876. It would only be logical to assume that the LTTE would have suffered a greater number of fatalities than the armed forces of Sri Lanka and that of those reported (9,283) to have died in the Northern Province due to causes other than natural, in 2008 and 2009 and the vast majority would have been LTTE cadres or those directly involved in hostilities.
Legal experts have identified that the use of the disputed figure, which is the central weakness in the PoE report, is exacerbated by the standard of proof that it professed to adopt. A non-legal analysis (‘I felt sure’, I felt reasonably confident’, I was absolutely convinced’, ‘I had my suspicions’ etc.) is used in a document dealing with alleged criminality on a major scale – that name those who may be responsible and who merit further judicial and other process. They note that international courts and tribunals have not placed reliance on reports of this nature as being probative evidence to prove allegations in trials for war crimes and crimes against humanity.
Since the end of the conflict in 2009, Sri Lanka has pursued a policy of restoration, reparation, re–integration, rehabilitation and reconciliation within the overall concept of restorative justice. At a time when Sri Lanka is moving ahead with these processes, certain groups, including remnants of the LTTE international network, have been trying to discredit and destabilise the efforts undertaken by Sri Lanka by pushing agendas such as ‘Tamil genocide’.
As seen in the comments made by Ontario’s Minister of Education Stephen Lecce, who cited a figure of 140,000 deaths, the contents of unverified reports have succeeded in misleading the international community and influencing opinion-formers and decision makers. If, with the passage of time, the dubious nature of the evidence on which the UN reports are based on is forgotten, their accusations, which are in fact unproven, may become potent over repeated use.
The allegations of genocide impacts Sri Lanka’s relations with the international community at a time when it is engaged in a long-standing cooperation with the UN human rights mechanisms and the UN Human Rights Council and is delivering on its commitment to address accountability and reconciliation through domestic processes and institutions.
Therefore, the High Commissioner of Sri Lanka extends an open invite to all those who are committed to the peace and reconciliation process in Sri Lanka to visit, meet and have a dialogue with him on this subject.
Sri Lanka High Commission
Ottawa
7 February, 2022
..............................................
මාධ්ය නිවේදනය
ශ්රී ලංකාවේ පැවති යුද ගැටුම්වල අවසන් අදියරේ දී “දමිළ ජන සංහාරයක්” සිදු වූ බවට පළ වූ චෝදනාව ප්රතික්ෂේප කිරීම
‘ජන සංහාරය’ යන පදය භාවිතා වන්නේ ජාතික, ජනවාර්ගික හෝ ආගමික කණ්ඩායමක් සම්පූර්ණයෙන්ම හෝ අර්ධ වශයෙන් විනාශ කිරීමේ අරමුණින් යුතුව සිදු කරන ලද නිශ්චිත ක්රියාවන්ගෙන් සමන්විත, මනුෂ්යත්වයට එරෙහි බරපතල අපරාධ අතරින් වඩාත් දරුණු ගණයේ අපරාධයක් විස්තර කිරීම සඳහා ය. එබැවින්, 2009 වසරේ දී නිමාවට පත් වූ ශ්රී ලංකාවේ යුද ගැටුම්වල අවසන් අදියර, ශ්රී ලංකාවේ දමිළ ජනතාවට එරෙහි ‘ජන සංහාරයක්’ ලෙස හුවා දැක්වීම සඳහා කැනඩාවේ ඇතැම් පාර්ශ්ව දරන උත්සාහයන් පිළිබඳව කැනඩාවේ ශ්රී ලංකා මහ කොමසාරිස් කාර්යාලයේ දැඩි අවධානය යොමුවී ඇත.
කැනඩාවේ වෙසෙන ශ්රී ලාංකික ප්රජාව බහු වාර්ගික සහ බහු ආගමික ප්රජාවකි. මෙවැනි පසුබිමක් තුළ, කැනඩාවේ ඔන්ටාරියෝ පළාතේ දී සම්මත වූ ‘දමිළ ජන සංහාර අධ්යාපන සතිය’ පිළිබඳ පුද්ගලික මන්ත්රී යෝජනා අංක 104 හරහා, එක් ප්රජාවකට පමණක් එරෙහි සාවද්ය තොරතුරු නිරූපණය කිරීම හේතුවෙන්, ශ්රී ලාංකික ප්රජාව අතර පවත්නා අන්තර් ප්රජා සබඳතා කෙරෙහි බාධා එල්ල වී ඇත.
මීට අමතරව, ශ්රී ලාංකික දමිළ කැනේඩියානුවන් අරමුණු කරගනිමින් කැනේඩියානු රජය ක්රියාත්මක කළ විවිධ වැඩසටහන් අප අගය කරන අතර, මානසික සෞඛ්ය සහ සුවතා වැඩසටහන් පැවැත්වීම සහ සම්පත් ලබා දීම අරමුණු කරගනිමින්, දමිළ සිසුන් සඳහා අරමුදල් පිරිනැමීම පිළිබඳව ප්රකාශයට පත් කිරීම සඳහා 2022 ජනවාරි 31 වැනි දින පවත්වන ලද උත්සවයක් අතරතුර දී, ඔන්ටාරියෝ හි අධ්යාපන අමාත්ය ස්ටීවන් ලෙච්චෙ මැතිතුමා, “මෙය අහිංසක දමිළ ජනතාවට එරෙහිව සිදු වූ ජන සංහාරයක් ලෙස අප හඳුනාගෙන ඇති බැවින්, ඒ සම්බන්ධයෙන් කථා කිරීමට අපි හිතාමතාම වචන තෝරා ගන්නෙමු” සහ “140,000 කට අධික අහිංසකයන් පිරිසක් විනාශයට පත් කරමින් කොළඹ පාලන තන්ත්රය මඟින් සිදු කළ ජන සංහාරයක්” යනාදී ප්රකාශ ඇතුළු අදහස් පළ කොට තිබීම පිළිබඳව අපගේ කනගාටුව ප්රකාශ කර සිටිමු. ස්කාබොරෝ - රූජ් පාක් හි ප්රාදේශීය පාර්ලිමේන්තු සභික විජේ තනිගසලම් මැතිතුමා ද මෙම අවස්ථාව සඳහා සහභාගී වූ අතර, එතුමා සිය දේශනය අතරතුර දී “දමිළ ජන සංහාරය” පිළිබඳව සඳහන් කළේ ය.
“කැනඩාවේ විදේශ කටයුතු, වෙළඳ සහ සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුව විසින් කැනඩාවේ නිල ස්ථාවරය පැහැදිලි කරමින්, ශ්රී ලංකාවේ ජන සංහාරයක් සිදු වූ බවට එල්ල වන චෝදනා සම්බන්ධයෙන්, ශ්රී ලංකාව තුළ ජන සංහාරයක් සිදු වූ බවට කරුණු කිසිවක් කැනඩා රජය විසින් හඳුනාගෙන නොමැති නොමැති බවට එම දෙපාර්තමේන්තුවට නිල වශයෙන් තහවුරු කළ හැකි යයි” සඳහන් කරමින් කැනඩාවේ විදේශ කටයුතු, වෙළඳ සහ සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුව නිකුත් කළ 2021 අප්රේල් 7 දිනැති රාජ්යතාන්ත්රික සටහන අපි අගය කරමු. තවද, කැනඩා රජය විසින් දමිළ ඊළාම් විමුක්ති කොටි සංවිධානය (එල්.ටී.ටී.ඊ.) ත්රස්තවාදී සංවිධානයක් වශයෙන් තහනම් කොට ඇත.
මෙවැනි පසුබිමක් තුළ, “දමිළ ජන සංහාරය” යන වචනය යළි යළිත් භාවිත කිරීම මඟින්, ඔන්ටාරියෝ හි වෙසෙන ශ්රී ලාංකික කැනේඩියානුවන්ගේ දරුවන් මෙන්ම, එම ප්රජාව අතර ද අසමගිය සහ පූර්ව විනිශ්චය ඇති කරයි. එබැවින්, සමාජ සංහිඳියාව වෙනුවෙන් සහ ජාත්යන්තර ප්රජාව අතර ශ්රී ලංකාව පිළිබඳ සාවද්ය තොරතුරු පැතිරවීම වැළැක්වීම සඳහා මෙවැනි චෝදනා ප්රතික්ෂේප කළ යුතු ය.
ශ්රී ලංකාවේ පැවති යුද ගැටුම්වල අවසන් අදියරේ දී, ජාත්යන්තර වශයෙන් තහනම් කරන ලද, ලොව දරුණුතම ත්රස්තවාදී සංවිධානයක් වන දෙමළ ඊළාම් විමුක්ති කොටි (එල්.ටී.ටී.ඊ.) ත්රස්තවාදී කණ්ඩායම ශ්රී ලංකා රජයේ හමුදා මුහුණට මුහුණ ලා සටන් කළේ ය. එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානයේ අරමුණ වූයේ ශ්රී ලංකාව වාර්ගික වශයෙන් බෙදා වෙනම රාජ්යයක් පිහිටුවීම යි. ඔවුහු මෙම අරමුණ සහිතව, දශක තුනක් මුළුල්ලේ පැවති දීර්ඝ ත්රස්තවාදී ව්යාපාරයක් ක්රියාත්මක කළ අතර, එය සියලු ජන කොට්ඨාශවලට පීඩාවක් හා විනාශයක් ගෙන දුන්නේ ය.
2009 වසරේ දී ක්රියාත්මක වූ යුද ගැටුම්වල අවසන් අදියරේ දී, එනම් එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානය නොවැළැක්විය හැකි පරාජයකට මුහුණ දෙමින් සිටිය දී, ඔවුහු දමිළ සිවිල් වැසියන් මිනිස් පළිහක් බවට පත් කොට ප්රාණ ඇපකරුවන් ලෙස තබා ගැනීම සඳහා යොමු වූ අතර, සිවිල් වැසියන් ගැටුම් සහිත ප්රදේශවලින් ඉවත් කිරීම සඳහා දැරූ සියලු උත්සාහයන් ප්රතික්ෂේප කළේ ය. සිවිල් වැසියන්ගේ මරණ පිළිබඳව චෝදනා එල්ල කිරීම සහ මරණ සංඛ්යාව අතිශයෝක්තියෙන් ප්රකාශ කිරීම, රජයේ ඉදිරි ගමන නැවැත්වීම සඳහා විදේශීය මැදිහත්වීම ඉල්ලා සිටීම යනාදිය එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානය මෙහිදී යොදාගත් ක්රමවේද වේ.
එසේ වුවද, දමිළ සිවිල් වැසියන් 290,000 දෙනෙකු පමණ එල්.ටී.ටී.ඊ. ග්රහණයෙන් මුදා ගැනීමටත්, ඔවුන් රැක බලා ගැනීමටත්, නැවත පදිංචි කිරීමටත් රජයේ හමුදා සමත් විය. ඊට අමතරව, සටන්කාමීන් නොවූ සිවිල් ජනතාව පමණක් නොව, 12,000 දෙනෙකුට අධික සන්නද්ධ එල්.ටී.ටී.ඊ සාමාජිකයින් පිරිසක් ද පුනරුත්ථාපනය කොට නිදහස් කෙරුණු අතර, එමගින් ශ්රී ලංකා රජය සිය සතුරන් හමුවේ පවා අනවශ්ය මිනිස් ඝාතන වැළැක්වූ බව ඔප්පු කළේ ය.
එබැවින්, එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානය සමඟ පවත්වන ලද යුදමය ගැටුම්වල දී “ජන සංහාරය” සම්බන්ධයෙන් කිසියම් ක්රියාවක් සහ/හෝ චේතනාවක් පැවති බව හඟවන කිසිදු සාක්ෂියක් හො නොමැත. “ජන සංහාරයක්” පැවති බව හැඟවෙන ආකාරයේ කිසිදු සිදුවීම් රටාවක් ද නොතිබුණි. පැවති යුද ගැටුම්වල අවසාන අදියරේ තත්ත්වය සැලකිල්ලට ගත් කල, එහිදී භාවිතයට ගන්නා ලද උපායශීලී විකල්ප, යුක්ති සහගත සහ සමානුපාතික වූ බව හමුදා විශේෂඥයින් සඳහන් කොට ඇත.
යුද ගැටුම් පැවති අවසන් අදියරේ දී ශ්රී ලංකාවේ දමිළ ජනතාව සමූලඝාතනය කළ බව තහවුරු කිරීම සඳහා එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය ප්රකාශයට පත් කළ ඇතැම් බරපතල දෝෂ සහිත වාර්තාවල අඩංගු සිවිල් ජීවිත හානි පිළිබඳ උපකල්පිත සංඛ්යා දත්ත එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානයේ අවශේෂ කණ්ඩායම් සහ හිතවත් පිරිස් ඇතුළු ඇතැම් පාර්ශ්ව විසින් ග්රහණය කොට ගෙන ඇත. කෙසේ වුවද, විවිධ මතභේදවලට තුඩු දී ඇති එක්සත් ජාතීන්ගේ මහලේකම්වරයාගේ විශේෂඥ මණ්ඩලයේ (PoE) වාර්තාවේ පවා, “ජන සංහාරය” සම්බන්ධයෙන් ශ්රී ලංකා රජයට එල්ල වූ කිසිදු චෝදනාවක් දක්නට නොමැත. 2015 වසරේ දී සිදු කළ ශ්රී ලංකාව පිළිබඳ OHCHR විමර්ශනයට (OISL) අනුව, ශ්රී ලංකාවට එල්ල වූ “යුද අපරාධ” පිළිබඳ චෝදනා සම්බන්ධයෙන් ලබාගත් ප්රධාන සොයාගැනීම්වල ද, “ජන සංහාරයක්” පිළිබඳව යෝජනා කෙරෙන්නේ නැත.
ගැටුම් ක්රියාත්මක වූ අවසන් මාස කිහිපය තුළ දී “සාමාන්ය වැසියන් 40,000 දෙනෙකු පමණ ජීවිතක්ෂයට පත්ව ඇති බවට” විශේෂඥ මණ්ඩලයේ වාර්තාව කිසිදු සාක්ෂියක් නොමැතිව සිදු කරන ලද ප්රකාශය, ජන සංහාරය පිළිබඳ ප්රකාශය පිළිගන්නා කණ්ඩායම් විසින් ග්රහණය කොටගෙන ඇත. 330,000 ක උපකල්පිත සංඛ්යාවට එරෙහිව, ශ්රී ලංකා හමුදාව විසින් අවසානයේ දී දළ වශයෙන් 290,000 ක් වූ පුද්ගල සංඛ්යාවක් බේරාගත් බවට නියම කිරීමෙන්, සිවිල් මරණ 40,000 ක් පිළිබඳ උපකල්පිත සංඛ්යාලේඛන විශේෂඥ වාර්තාව මගින් ඉදිරිපත් කරන ලදී. මෙම අගය එම කලාපයේ හමුදා මෙහෙයුම් ආරම්භ කිරීමට පෙර එම (වන්නි) ප්රදේශයේ විසූ සිවිල් වැසියන් සංඛ්යාව ලෙස සැලකේ. 330,000 ක සිවිල් වැසියන් පිරිසක් සම්බන්ධයෙන් විශේෂඥ මණ්ඩලය යොදාගත් මෙම උපකල්පිත සංඛ්යාව සම්පූර්ණයෙන්ම අත්තනෝමතික නිර්මාණයකි. 2009 වසරේ එම මාසවල දී, එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානය විසින් සිවිල් වැසියන් කොපමණ පිරිසක් රඳවා තබාගෙන සිටියා ද යන්න ශ්රී ලංකාවේ හෝ ඉන් පිටත කිසිවකු නිශ්චිතවම දැන සිටියේ නැත.
තවද, ශ්රී ලංකාව සඳහා වූ එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ මෙරට කණ්ඩායම විසින් වාර්තා කරන ලද මරණ සංඛ්යාව 7,721 ක (2009 මැයි 13 දක්වා) අවම අගයක් ලෙස, විශේෂඥ මණ්ඩල වාර්තාව සඳහන් කරයි. කෙසේ වුවද, 40,000 ක් වූ පිරිසකගේ මරණ සංඛ්යාව නිවැරදි වීමට නම්, ගැටුම අවසන් වූ 2009 වසරේ මැයි 18 වැනි දින දක්වා යෙදුණු අවසන් දින කිහිපය තුළ දී මිනිසුන් 30,000 දෙනෙකුට අධික සංඛ්යාවක් මරා දැමිය හැකි වූයේ කෙසේද යන්න පැහැදිලි නොකොට විශේෂඥ මණ්ඩල වාර්තාව මගින් මෙම සංඛ්යාව පසුකාලීනව මතභේදයට ලක් කොට ඇත.
2011 වසරේ ජූලි මාසයේ දී ශ්රී ලංකා ජනලේඛන හා සංඛ්යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුව උතුරු පළාතේ එක්රැස් කරන ලද දත්ත අනුව, 2008 සහ 2009 යන වසරවල උතුරු පළාතේ ක්රියාත්මක වූ අවසන් යුද ගැටුම් හමුවේ, ස්වාභාවික හේතූන් හැර වෙනත් කරුණු හේතුවෙන් මියගිය මුළු සංඛ්යාව 9,283 දෙනෙකු ලෙස සඳහන්ව ඇත. 1981 වසරේ දී සිදු කළ සංගණනයෙන් පසුව, ප්රථම වරට එවැනිම ආකාරයෙන් ක්රියාත්මක කරන ලද මෙම ව්යාපෘතිය සඳහා අවශ්ය ක්ෂේත්ර දත්ත එකතු කිරීම, ප්රධාන වශයෙන් උතුරු පළාතේ සේවය කරන දමිළ රාජ්ය සේවකයින් විසින් සිදු කරන ලදී. 2006 වසරේ ජූලි මස සිට 2009 වසරේ මැයි මස දක්වා කාලය තුළ එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානයට එරෙහිව ක්රියාත්මක කළ අවසන් යුද ගැටුම් හමුවේ ශ්රී ලංකා යුද හමුදාවට අදාළව සිදු වූ මරණ සංඛ්යාව 5,876 කි. එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානය තුළ ශ්රී ලංකාවේ සන්නද්ධ හමුදාවලට වඩා විශාල මරණ සංඛ්යාවක් සිදුව ඇතැයි උපකල්පනය කිරීම පමණක් තාර්කික වන අතර, 2008 සහ 2009 යන වසරවල දී ස්වභාවික නොවන වෙනත් හේතූන් මත උතුරු පළාතේ මිය ගිය බවට වාර්තා වූ 9,283 ක් වූ අතිමහත් බහුතරය, එල්.ටී.ටී.ඊ. සාමාජිකයින් හෝ සෘජුවම සටන්වලට සම්බන්ධ වූවන් විය හැකි ය.
විශේෂඥ වාර්තාවේ අඩංගු කේන්ද්රීය දුර්වලතාව බවට පත්ව ඇති මතභේදයට තුඩු දී ඇති සංඛ්යා දත්ත භාවිතා කිරීම, එය සම්මත කරන බවට ප්රකාශ කරන ලද සාක්ෂිවල ප්රමිතිය මගින් උග්ර වන බව නීති විශාරදයින් හඳුනාගෙන ඇත. වගකිව යුතු සහ ඉදිරි අධිකරණ කටයුතු සහ වෙනත් ක්රියාවලීන් සඳහා සුදුසු අය කවුරුන්ද යන්න සම්බන්ධයෙන් මහා පරිමාණයෙන් චෝදනා එල්ල වන සාපරාධී ක්රියා පිළිබඳ ලේඛනයක (‘මට විශ්වාස බව දැනුණා’, ‘මට සාධාරණ විශ්වාසයක් දැනුණා’, ‘මට සම්පූර්ණයෙන්ම ඒත්තු ගියා’, ‘මට සැකයක් තිබුණා’) ආදී වශයෙන් නීත්යානුකූල නොවන විශ්ලේෂණයක් භාවිතා වේ. යුද අපරාධ සහ මනුෂ්යත්වයට එරෙහි අපරාධ සම්බන්ධයෙන් වන නඩු විභාගවලදී චෝදනා ඔප්පු කිරීම සඳහා ජාත්යන්තර අධිකරණ සහ විනිශ්චය සභා මේ ආකාරයේ වාර්තා මත විශ්වාසය තබා නොමැති බව ඔවුන් සඳහන් කරයි.
2009 වසරේ දී යුද ගැටුම් අවසන් වූ දින පටන්, ප්රතිස්ථාපන යුක්තිය පිළිබඳ සමස්ත සංකල්පය යටතේ ප්රතිස්ථාපනය, වන්දි ගෙවීම, නැවත ඒකාබද්ධ කිරීම, පුනරුත්ථාපනය සහ ප්රතිසන්ධාන හා සබැඳි ප්රතිපත්තියක් ශ්රී ලංකාව විසින් අනුගමනය කරන ලදී. ශ්රී ලංකාව මෙම ක්රියාදාමයන් සමඟ ඉදිරියට ගමන් කරන මොහොතක, එල්.ටී.ටී.ඊ. ජාත්යන්තර ජාලයේ සෙසු පිරිස් ඇතුළු ඇතැම් කණ්ඩායම් ‘දමිළ ජන සංහාරය’ වැනි න්යාය පත්ර ඉදිරියට ගෙන යමින් ශ්රී ලංකාව දරන උත්සාහයන් අපකීර්තියට පත්කිරීමටත් අස්ථාවර කිරීමටත් උත්සාහ කරයි.
140,000 ක මරණ සංඛ්යාවක් පිළිබඳව උපුටා දක්වමින් ස්ටීවන් ලෙච්චෙ මැතිතුමා පළ කළ අදහස්වලින් පෙනී යන පරිදි, සත්යාපනය නොකළ වාර්තාවල අඩංගු කරුණු ජාත්යන්තර ප්රජාව නොමඟ යැවීමට සහ මත පළ කරන්නන් සහ තීරණ ගන්නන් වෙත බලපෑම් එල්ල කිරීමට සමත් වී ඇත. කාලයාගේ ඇවෑමෙන්, එක්සත් ජාතීන්ගේ වාර්තා පදනම් වී ඇති සාක්ෂිවල පවත්නා සැක සහිත ස්වභාවය අමතක වුවහොත්, ඔවුන්ගේ ඔප්පු නොකළ චෝදනා නැවත නැවත භාවිතා කිරීම හේතුවෙන් එම චෝදනා බලවත් වනු ඇත.
ශ්රී ලංකාව එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් යාන්ත්රණ සහ එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලය සමඟ දීර්ඝ කාලීන සහයෝගීතාවයක නිරතව දේශීය ක්රියාවලීන් හා ආයතන හරහා සිය වගවීම සහ ප්රතිසන්ධාන කටයුතු ක්රියාවට නැංවීමට කැපව සිටින මෙවැනි මොහොතක දී, ජන සංහාරය පිළිබඳ මෙම චෝදනා මඟින් ශ්රී ලංකාව ජාත්යන්තර ප්රජාව සමඟ පවත්නා සබඳතා කෙරෙහි බලපෑම් එල්ල කරයි.
එබැවින්, පැමිණ, හමුවී මේ පිළිබඳව තමා සමඟ සංවාදයකට එළඹෙන ලෙස ශ්රී ලංකාවේ සාමය සහ සංහිඳියා ක්රියාවලිය සඳහා කැපවී සිටින සියලුම දෙනාට ශ්රී ලංකා මහ කොමසාරිස්වරයා විවෘත ආරාධනාවක් කරයි.
ශ්රී ලංකා මහ කොමසාරිස් කාර්යාලය
ඔටාවා
2022 පෙබරවාරි 07 වැනි දින
.........................................
ஊடக வெளியீடு
இலங்கையில் இறுதிக்கட்ட மோதலில் இடம்பெற்றதாகக் கூறப்படும் 'தமிழ் இனப்படுகொலை' குற்றஞ்சாட்டு மறுப்பு
மனிதகுலத்திற்கு எதிரான மிகப்பெரிய குற்றங்களில் ஒன்றை விவரிக்கப் பயன்படுத்தப்படும் இனப்படுகொலை என்ற சொல், ஒரு தேசிய, சாதி, இன அல்லது மதக் குழுவை முழுமையாகவோ அல்லது பகுதியாகவோ அழிக்கும் நோக்கத்துடன் மேற்கொள்ளப்படும் குறிப்பிட்ட செயல்களை உள்ளடக்கியது. எனவே, 2009 இல் முடிவடைந்த இலங்கையின் இறுதிக்கட்ட மோதலை இலங்கைத் தமிழ் மக்களுக்கு எதிரான 'இனப்படுகொலை'யாக சித்தரிக்க கனடாவில் உள்ள சில தரப்பினர் முயற்சிப்பதை கனடாவிலுள்ள இலங்கை உயர்ஸ்தானிகராலயம் கவலையுடன் குறிப்பிடுகின்றது.
கனடாவில் உள்ள இலங்கை சமூகம் பல இனங்கள் மற்றும் பல மதங்களைக் கொண்டுள்ளது. இந்நிலையில், கனடாவின் ஒன்ராறியோ மாகாணத்தில் நிறைவேற்றப்பட்ட 'தமிழ் இனப்படுகொலைக் கல்வி வாரம்' தொடர்பான தனியார் உறுப்பினர் சட்டமூலம் 104, ஒரு சமூகத்திற்கு எதிரான தவறான கதையைச் சித்தரிப்பதன் மூலம் இலங்கை சமூகத்தினரிடையே சமூக உறவுகளில் நெருக்கடியை ஏற்படுத்தியுள்ளது.
மேலும், கனேடிய அரசாங்கத்தின் இலங்கைத் தமிழ் கனேடியர்களுக்கான பல்வேறு திட்டங்களைப் பாராட்டும் அதே வேளையில், 2022 ஜனவரி 31ஆந் திகதி இடம்பெற்ற மனநலம் மற்றும் ஆரோக்கியத் திட்டங்கள் மற்றும் வளங்களைக் கொண்ட தமிழ் மாணவர்களுக்கான நிதியுதவியை அறிவிக்கும் நிகழ்வில், ஒன்ராறியோவின் கல்வி அமைச்சர் திரு. ஸ்டீபன் லெஸ் 'அப்பாவி தமிழ் மக்களுக்கு எதிராக நடைபெற்ற ஒரு இனப்படுகொலையை நாங்கள் அங்கீகரிக்கின்றோம்' மற்றும் 'கொழும்பில் ஆட்சியின் கைகளில் 140,000 அப்பாவிகள் கொல்லப்பட்ட ஒரு இனப்படுகொலை' என்பன உள்ளிட்ட கருத்துக்களைக் குறிப்பிட்டிருந்தமை தொடர்பில் நாங்கள் ஏமாற்றம் அடைகின்றோம். இந் நிகழ்வில் கலந்து கொண்ட ஸ்கார்பரோ - ரூஜ் பார்க் மாகாண பாராளுமன்ற உறுப்பினர் திரு. விஜய்தணிகாசலம் அவர்களும் தனது கருத்துக்களில் 'தமிழ் இனப்படுகொலை' என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்.
2021 ஏப்ரல் 07ஆந் திகதியிட்ட இராஜதந்திரக் குறிப்பில், கனடாவின் வெளியுறவு, வர்த்தகம் மற்றும் அபிவிருத்தித் திணைக்களம் 'இலங்கையில் இடம்பெற்ற இனப்படுகொலை தொடர்பான குற்றச்சாட்டுக்கள் தொடர்பில் கனடாவின் உத்தியோகபூர்வ நிலைப்பாட்டை வெளிவிவகார, வர்த்தகம் மற்றும் அபிவிருத்தித் திணைக்களம் தெளிவுபடுத்தியுள்ளது, இலங்கையில் இனப்படுகொலை இடம்பெற்றதாக கனடா அரசாங்கம் கண்டறியவில்லை என்பதை திணைக்களம் உத்தியோகபூர்வமாக உறுதிப்படுத்த முடியும்' எனக் குறிப்பிட்டுள்ள தெளிவுபடுத்தலை நாங்கள் பாராட்டுகின்றோம். மேலும், கனடா அரசாங்கம் தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் இயக்கத்தை பயங்கரவாத அமைப்பாக தடை செய்துள்ளது.
இந்தப் பின்னணியில், 'தமிழ் இனப்படுகொலை' என்ற வார்த்தை மீண்டும் மீண்டும் பயன்படுத்தப்படுவது, ஒன்ராறியோவில் வசிக்கும் இலங்கைக் கனேடியர்களின் பிள்ளைகள் மற்றும் சமூகத்தினரிடையே கருத்து வேறுபாடுகளையும் தப்பான அபிப்பிராயத்தையும் உருவாக்குகின்றது. எனவே, சமூக நல்லிணக்கத்தை கருத்திற்கொண்டு சர்வதேச சமூகத்தில் இலங்கை பற்றிய தவறான கருத்துக்கள் பரப்பப்படுவதை தடுக்கும் வகையில் இவ்வாறான குற்றச்சாட்டுக்களை நிராகரிக்க வேண்டும்.
இலங்கையில் இறுதிக்கட்ட மோதலின் போது, உலகம் கண்ட மிகக் கொடூரமான பயங்கரவாதக் குழுக்களில் ஒன்றான தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் என்ற சர்வதேச அளவில் தடைசெய்யப்பட்ட பயங்கரவாதக் குழுவை அரசாங்கப் படைகள் எதிர்கொண்டன. இலங்கையை இன ரீதியாகப் பிரித்து தனிநாடு அமைப்பதே விடுதலைப் புலிகளின் நோக்கமாக இருந்தது. இந்த நோக்கத்துடன், அவர்கள் மூன்று தசாப்த கால பயங்கரவாதப் பிரச்சாரத்தை முன்னெடுத்திருந்ததுடன், அது அனைத்து சமூகங்களுக்கும் மிகுந்த துன்பத்தையும் அழிவையும் ஏற்படுத்தியிருந்தது.
2009 இல் இராணுவ மோதலின் இறுதிக் கட்டங்களில், விடுதலைப் புலிகள் தவிர்க்க முடியாத தோல்வியை எதிர்கொண்ட போது, தமிழ் மக்களை மனிதக் கேடயங்களாக, பிணைக் கைதிகளாகப் பிடித்து வைத்திருந்ததுடன், மோதல் பிரதேசங்களிலிருந்து பொதுமக்களை நகர்த்துவதற்கான அனைத்து முயற்சிகளையும் மறுத்திருந்தனர். பொதுமக்கள் உயிரிழப்புக்கள் குறித்த குற்றச்சாட்டு மற்றும் எண்ணிக்கையை மிகைப்படுத்திக் கூறுவதானது, அரசாங்கத்தின் முன்னேற்றத்தைத் தடுப்பதற்காக வெளிநாட்டுத் தலையீட்டை வலுக்கட்டாயப்படுத்த புலிகள் முயன்ற வழிமுறையாகும்.
இருந்தபோதிலும், அரசாங்கப் படைகள் சுமார் 290,000 தமிழ் பொதுமக்களை விடுதலைப் புலிகளின் பிடியில் இருந்து மீட்டு, அவர்களைக் பராமரித்து, அவர்களை மீள் குடியேற்றியிருந்தது. மேலும், 12,000 க்கும் மேற்பட்ட ஆயுதம் ஏந்திய விடுதலைப் புலிகள் புனர்வாழ்வளிக்கப்பட்டு விடுவிக்கப்பட்டதுடன், இதன் மூலம் எதிரிப் போராளிகள் மத்தியிலும் தேவையற்ற மரணங்களை ஏற்படுத்துவதை இலங்கை அரசாங்கம் தவிர்த்துள்ளமை நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது.
எனவே, விடுதலைப் புலிகளுடனான இராணுவ ஈடுபாட்டின் போது 'இனப்படுகொலை' என்ற போலியான குற்றச்சாட்டுக்களின் செயல் மற்றும் / அல்லது உள்நோக்கம் இருந்ததாகக் கூறுவதற்கு எந்தவித ஆதாரமும் இல்லை. 'இனப்படுகொலையை' பரிந்துரைக்கும் நிகழ்வுகளின் வடிவமும் இல்லை. இராணுவ மோதலின் கடைசிக் கட்டத்தில் நிலைமையைக் கருத்தில் கொண்டு, தந்திரோபாயத் தெரிவுகள் நியாயமானவையும், விகிதாசாரமானவையுமாகும் என இராணுவ நிபுணர்கள் குறிப்பிட்டுள்ளனர்.
தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் எஞ்சிய குழுக்கள் மற்றும் அனுதாபிகள் உட்பட சில தரப்பினர், இறுதிக்கட்ட இராணுவ மோதலின் போது இலங்கையில் தமிழ் மக்கள் இனப்படுகொலை செய்யப்பட்டதாகக் கூறுவதற்கு, ஐ.நா. வினால் நியமிக்கப்பட்ட சில குறைபாடுள்ள அறிக்கைகளில் உள்ள குடிமக்கள் உயிரிழப்புக்களின் கற்பனையான புள்ளிவிவரங்களை பின்பற்றுகின்றனர். எவ்வாறாயினும், மிகவும் சர்ச்சைக்குரிய ஐ.நா. செயலாளர் நாயகத்தின் நிபுணர்கள் குழு அறிக்கை கூட இலங்கை அரசாங்கத்திற்கு எதிரான 'இனப்படுகொலை' குற்றச்சாட்டைக் கொண்டிருக்கவில்லை. 2015இல் இலங்கை மீதான ஐக்கிய நாடுகளின் மனித உரிமைகள் விசாரணைக்கான உயர்ஸ்தானிகர் அலுவலகத்தின் முக்கிய கண்டுபிடிப்புக்கள் இலங்கையின் 'போர்க்குற்றங்கள்', 'இனப்படுகொலை' என்று கூட பரிந்துரைக்கவில்லை. இனப்படுகொலையின் கூற்றை ஆதரிக்கும் குழுக்கள், மோதலின் இறுதி மாதங்களில் '40,000 பொதுமக்கள் இறந்திருக்கலாம்' என நிபுணர்கள் குழு அறிக்கையில் எந்த ஆதாரமும் இல்லாமல் செய்யப்பட்ட கூற்றை பின்பற்றுகின்றனர். இலங்கை இராணுவத்தால் இறுதியாக மீட்கப்பட்ட மக்களின் உண்மையான எண்ணிக்கையை வைத்து 40,000 பொதுமக்கள் மரணங்கள் இடம்பெற்றன என்ற கற்பனையான புள்ளிவிவரத்துடன் நிபுணர்கள் குழு அறிக்கை வெளிவந்ததுடன், 330,000 என்ற அனுமான எண்ணிக்கைக்கு எதிராக இது அண்ணளவாக 290,000 ஆகும். இது அந்தப் பிராந்தியத்தில் இராணுவ நடவடிக்கைகள் தொடங்குவதற்கு முன்னர் (வன்னி) இருந்த பொதுமக்களின் எண்ணிக்கையாக அவர்கள் கருதினர். நிபுணர்கள் குழுவால் பயன்படுத்தப்படும் 330,000 பொதுமக்கள் என்ற கற்பனையான எண்ணிக்கை முற்றிலும் தன்னிச்சையான கட்டமைப்பாகும். 2009ஆம் ஆண்டு குறித்த மாதங்களில் விடுதலைப் புலிகள் எத்தனை பொதுமக்களை சிறைபிடித்து வைத்திருந்தார்கள் என்பது இலங்கையிலோ அல்லது வெளியிலோ எவருக்கும் சரியாகத் தெரியாது.
மேலும், நிபுணர்கள் குழு அறிக்கை இலங்கையில் ஐக்கிய நாடுகளின் நாட்டுக் குழுவால் அறிவிக்கப்பட்ட 7,721 இறப்புக்கள் (13 மே 2009 வரை) என்று குறிப்பிடுகின்றது. எவ்வாறாயினும், 40,000 என்ற எண்ணிக்கை சரியானதாகவும், துல்லியமானதாகவும் இருந்தால், மோதல் முடிவுக்கு வரும் 2009 மே 18 வரை இறுதி நாட்களில் 30,000 க்கும் அதிகமானோர் எப்படி கொல்லப்பட்டிருக்கலாம் என்பதை விளக்காமல் இந்த எண்ணிக்கை பின்னர் நிபுணர்கள் குழு அறிக்கையால் மறுக்கப்பட்டது.
2011 ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதம், வடக்கு மாகாணத்தில் இலங்கையின் மக்கள் தொகைக் கணக்கெடுப்பு மற்றும் புள்ளிவிபரத் திணைக்களத்தினால் சேகரிக்கப்பட்ட தரவுகளின்படி, 2008 மற்றும் 2009ஆம் ஆண்டுகளில் வடமாகாணத்தில் இறுதி யுத்தம் இடம்பெற்ற போது, இயற்கை காரணங்கள் தவிர மற்ற காரணங்களால் உயிரிழந்தவர்களின் மொத்த எண்ணிக்கையானது கண்டறியப்பட்டது 9,283 என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. 1981ஆம் ஆண்டின் சனத்தொகைக் கணக்கெடுப்பின் பின்னர் நாட்டின் அந்தப் பகுதியில் இது போன்ற முதல் கணக்கெடுப்புத் திட்டத்திற்குத் தேவையான களத் தரவு சேகரிப்பானது, வட மாகாணத்தில் பணியாற்றும் பெரும்பான்மை இனமான தமிழ் அரசாங்க ஊழியர்களால் மேற்கொள்ளப்பட்டது. ஜூலை 2006 முதல் மே 2009 வரை விடுதலைப் புலிகளுக்கு எதிரான இறுதிப் போரின் போது இலங்கை ராணுவத்தால் உயிரிழந்தவர்களின் எண்ணிக்கை 5,876 ஆகும். 2008 மற்றும் 2009 இல் இயற்கை அல்லாத காரணங்களால் வடக்கு மாகாணத்தில் இறந்ததாகக் கூறப்படும் (9,283) இலங்கையின் ஆயுதப் படைகளை விட விடுதலைப் புலிகள் அதிக எண்ணிக்கையிலான இறப்புகளைச் சந்தித்திருப்பார்கள் என்று கருதுவது தர்க்க ரீதியானதாக இருக்கும் என்பதுடன், அவர்களில் பெரும்பான்மையானவர்கள் விடுதலைப் புலிகள் அல்லது நேரடியாகப் போரில் ஈடுபட்டவர்களாக இருந்திருப்பார்கள்.
நிபுணர்கள் குழு அறிக்கையின் பலவீனமான சர்ச்சைக்குரிய நபரின் பயன்பாடு, அது ஏற்றுக்கொண்டதாகக் கூறும் ஆதாரத்தின் தரத்தால் மோசமாகின்றது என்பதை சட்ட வல்லுநர்கள் அடையாளம் கண்டுள்ளனர். சட்டப்பூர்வமற்ற பகுப்பாய்வு ('நான் உறுதியாக உணர்ந்தேன்', நான் நியாயமான நம்பிக்கையுடன் உணர்ந்தேன்', நான் முற்றிலும் உறுதியாக இருந்தேன்', 'எனக்கு சந்தேகம் இருந்தது' போன்றவை) ஒரு பெரிய அளவிலான குற்றச் செயல்களைக் கையாளும் ஆவணத்தில் பயன்படுத்தப்படுவதுடன், இது பொறுப்பானவர்கள் மற்றும் மேலும் நீதித்துறை மற்றும் ஏனைய செயன்முறைகளுக்குத் தகுதியானவர்களைப் பெயரிடுகின்றது. போர்க்குற்றங்கள் மற்றும் மனித குலத்திற்கு எதிரான குற்றங்களுக்கான விசாரணைகளில் குற்றச்சாட்டுகளை நிரூபிப்பதற்காக சர்வதேச நீதிமன்றங்களும், தீர்ப்பாயங்களும் இந்த வகையான அறிக்கைகளின் மீது நம்பிக்கை வைக்கவில்லை என்பதை அவர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர்.
2009 இல் மோதல் முடிவுக்கு வந்ததில் இருந்து, இலங்கை மறுசீரமைப்பு, இழப்பீடு, மறு ஒருங்கிணைப்பு, புனர்வாழ்வு மற்றும் நல்லிணக்கம் ஆகியவற்றின் கொள்கையை மறுசீரமைப்பு நீதியின் ஒட்டுமொத்த கருத்தாக்கத்தில் பின்பற்றி வருகின்றது. இலங்கை இந்த செயன்முறைகளை முன்னெடுத்துச் செல்லும் நேரத்தில், விடுதலைப் புலிகளின் சர்வதேச வலையமைப்பின் எச்சங்கள் உட்பட சில குழுக்கள், 'தமிழ் இனப்படுகொலை' போன்ற நிகழ்ச்சி நிரல்களை முன்வைத்து, இலங்கை மேற்கொண்ட முயற்சிகளை மதிப்பிழக்கச் செய்யவும், சீர்குலைக்கவும் முயற்சித்து வருகின்றன.
140,000 இறப்புக்களை மேற்கோள் காட்டிய திரு. ஸ்டீபன் லெஸ்ஸின் கருத்துக்களில் காணப்படுவது போல், சரிபார்க்கப்படாத அறிக்கைகளின் உள்ளடக்கங்கள் சர்வதேச சமூகத்தை தவறாக வழிநடத்துவதிலும், கருத்தை உருவாக்குவோர் மற்றும் முடிவெடுப்பவர்களிடம் செல்வாக்குச் செலுத்துவதிலும் வெற்றி பெற்றுள்ளன. காலப்போக்கில், ஐ.நா. அறிக்கைகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஆதாரங்களின் சந்தேகத்திற்கிடமான தன்மை மறக்கப்பட்டால், உண்மையில் நிரூபிக்கப்படாத அவர்களது குற்றச்சாட்டுக்கள், மீண்டும் மீண்டும் பயன்படுத்துவதன் மூலம் வலிமையானக மாறலாம்.
ஐ.நா. மனித உரிமைகள் பொறிமுறைகள் மற்றும் ஐ.நா. மனித உரிமைகள் பேரவை ஆகியவற்றுடன் நீண்டகால ஒத்துழைப்பில் ஈடுபட்டு, உள்நாட்டு செயன்முறைகள் மற்றும் நிறுவனங்களின் மூலம் பொறுப்புக்கூறல் மற்றும் நல்லிணக்கத்தை நிவர்த்தி செய்வதற்கான தனது அர்ப்பணிப்பை வழங்கும் நேரத்தில், இனப்படுகொலைக் குற்றச்சாட்டுக்கள் சர்வதேச சமூகத்துடனான இலங்கையின் உறவுகளை பாதிக்கின்றது.
எனவே, இலங்கையில் சமாதானம் மற்றும் நல்லிணக்கச் செயற்பாடுகளுக்கு அர்ப்பணிப்புடன் செயற்படும் அனைவருக்கும் இலங்கை உயர்ஸ்தானிகர் இந்த விடயம் தொடர்பில் தன்னைப் பார்வையிடவும், சந்திக்கவும், உரையாடவும் ஒரு திறந்த அழைப்பை விடுக்கின்றார்.
இலங்கை உயர்ஸ்தானிகராலயம்,
ஒட்டாவா
2022 பிப்ரவரி 07
