My dear friend Foreign Minister of Bangladesh Abdul Momen,
Mrs. Suganthie Kadirgamar, & distinguished guests,
It is an honour to speak a few words at the memorial oration in honour of Sri Lanka’s most revered diplomat and statesman, Lakshman Kadirgamar.
Born in Colombo in 1932, Lakshman Kadirgamar's life was marked by a commitment to education, intellectual pursuits and public service. He was a brilliant lawyer, a skilled orator and a courageous human rights advocate. His passion for the law led him to become one of Sri Lanka's most successful and respected legal minds. He served as Sri Lanka's Foreign Minister from 1994 to 2005. He was a man of exceptional talent, courage and vision and I had the privilege of serving as a diplomat during his tenure as Foreign Minister.
A few minutes would hardly be sufficient to speak of his remarkable life, and I have no doubt that all of you are well versed on his achievements be it academic, political or in the field of sport. Therefore, today I want to reflect on how his commitment towards peace, justice, human rights and the fight against terrorism changed the course of Sri Lankan history.
In a world that was increasingly plagued by the threat of terrorism and a nation that was being devastated by it, Lakshman Kadirgamar emerged as a fearless and dedicated leader. A vocal critic of the LTTE and other terrorist organizations, he was a tireless advocate for the cause of peace and justice in Sri Lanka. He understood that terrorism was not just a threat to his country, but to the entire world, and he was determined to do everything in his power to stop it. In working determinedly to isolate the LTTE and other terrorist groups, he emerged a leading voice in the international community on the issue of terrorism.
At the time, there were many who were quick to portray the LTTE as freedom fighters or an organization representing the rights of an oppressed ethnic group. Nothing could have been further from the truth – a faction that forcibly took 12 and 13-year-old children away from their family, thrust a gun and a cyanide capsule on them, and marched them off to an almost certain death could hardly have been considered anything but terrorists. No one was spared of their brutality. The Muslims and the Tamils in addition to the Sinhalese in this country suffered unspeakable atrocities at their hands, and those scars remain to this day.
The war against the LTTE however wasn’t won solely on the battlefields of the north and east – we had our steadfast Foreign Minister in chambers, meeting rooms and halls all over the world fiercely fighting for Sri Lanka with world leaders & diplomats. We cannot speak of winning the war without appreciating the critical role played by Kadirgamar – be it curbing fundraising by the LTTE, cutting of their access to arms or the relentless pressure put on the international community to accept the foregone conclusion of LTTE brutality.
But Kadirgamar was more than just a warrior against terrorism. He was a unifier, a statesman, who always sought to bring people together and find common ground. He believed that the only way to defeat terrorism was to build a strong, united and peaceful nation. A realist, he understood that peace was not possible without the defeat of terrorism and long before tbe world learnt a bitter lesson from the Covid-19 pandemic, he foresaw that unless everyone is safe, no one is safe. He was a true patriot who fiercely believed in a common Sri Lankan identity, the power of unity in diversity. Never one to advocate being separated along racial or ethnic lines, he famously remarked that “People who live in Sri Lanka, are first and foremost Sri Lankans. Then we have our race and religion, which is something given to us at birth. We have to live in Sri Lanka tolerating all races and religions” That is not to say that religion or race was something to be ashamed of – on the contrary, diverse faiths and ethnicities were to be celebrated as it was essential to find unity in diversity.
His firm conviction that the only way forward for Sri Lanka was the ensuring of unity, compassion and human dignity has stood the test of time. A lot of work was done in the aftermath of the conflict to repair what was so badly damaged - we took the children out of the battlefield and put them in classrooms. We took away the gun and the cyanide capsule round their neck and replaced it with a pen and paper. We gave former fighters the opportunities in life which they so richly deserved and reintegrated them into society.
Yet, there is more work to be done. We have much to achieve in the realms of nation building, reconciliation and creating national unity through a single Sri Lankan identity. As we reflect on the legacy of Lakshman Kadirgamar, we must remember that for all his hard work on a global level, he fought just as fiercely fought at home for the uplifting of human rights, the better treatment of communities and a higher quality of life for all Sri Lankans.
Kadirgamar paid a heavy price for his belief in a better Sri Lanka when he was tragically assassinated in 2005. If we are to honour his life, his work and his ultimate sacrifice for our nation we must strive to make his vision of a united Sri Lanka a reality. We must put aside our stubborn vanity borne of ethnicity, race and religion and come together as one nation. A nation of ‘Sri Lankans’ where our differences are put aside and we strive to give our best for our country.
That, I believe, is the highest tribute we can pay the ‘cake that was baked at home’
Thank you.
............................................
ලක්ෂ්මන් කදිරගාමර් අනුස්මරණ දේශනය අතරතුර විදේශ කටයුතු අමාත්ය අලි සබ්රි මැතිතුමා ඉදිරිපත් කළ පිළිගැනීමේ කතාව - 2023 පෙබරවාරි 3 BMICH හී දී
මගේ හිතමිත්ර බංග්ලාදේශ විදේශ කටයුතු අමාත්ය අබ්දුල් මොමන් මැතිතුමනි,
සුගන්ති කදිරගාමර් මැතිනියනි,
සම්භාවනීය අමුත්තනි,
ශ්රී ලංකාවේ වඩාත් ගෞරවයට පාත්ර වූ රාජ්යතාන්ත්රික නිලධාරියකු මෙන්ම දේශපානඥයකු වූ ලක්ෂ්මන් කදිරගාමර් මැතිතුමාට උපහාර දැක්වීමේ අනුස්මරණ දේශනය තුළින් ඔබ හමුවේ අදහස් දැක්වීමට අවස්ථාව හිමි වීම මා ලද ගෞරවයක් ලෙස සලකමි.
වර්ෂ 1932 දී කොළඹ දී උපත ලද ලක්ෂ්මන් කදිරගාමර් මැතිතුමාගේ දිවිය තුළින් අධ්යාපනය, විදග්ධ බව සහ රාජ්ය සේවය යනාදිය සඳහා වූ ඉහළ කැපවීමක් විදහා දැක්විණි. එතුමා දක්ෂ නීතිඥයෙකු, දක්ෂ කථිකයෙකු සහ නිර්භීත ලෙස මානව හිමිකම් වෙනුවෙන් පෙනී සිටි අයකු විය. නීති විෂය සම්බන්ධයෙන් තමන් තුළ පැවති දැඩි ආශාව හේතුවෙන් එතුමා ශ්රී ලංකාවේ වඩාත්ම සාර්ථක සහ ගෞරවනීය නීති විශාරදයකු බවට පත් විය. එතුමා 1994 වර්ෂයේ සිට 2005 වර්ෂය දක්වා ශ්රී ලංකාවේ විදේශ කටයුතු අමාත්යවරයා වශයෙන් සේවය කළේ ය. සුවිශේෂී දක්ෂතා, ධෛර්යය සහ දැක්මක් සහිත පුද්ගලයකු වූ එතුමා විදේශ කටයුතු අමාත්යවරයා ලෙස කටයුතු කරන කාලය තුළ දී රාජ්යතාන්ත්රික නිලධාරියකු ලෙස කටයුතු කිරීමේ භාග්යය මට හිමි විය.
එතුමාගේ විශිෂ්ට ජීවිතය පිළිබඳව අදහස් දැක්වීම සඳහා මිනිත්තු කිහිපයක් ප්රමාණවත් නොවන අතර, එතුමා ශාස්ත්රීය, දේශපාලන හෝ ක්රීඩා ක්ෂේත්රය තුළින් ලද ජයග්රහණ පිළිබඳව ඔබ සියලු දෙනා දැනුවත්ව සිටින බව මම විශ්වාස කරමි. එබැවින් සාමය, යුක්තිය, මානව හිමිකම් සහ ත්රස්තවාදයට එරෙහි සටන වෙනුවෙන් එතුමා කළ කැපවීම ඔස්සේ ශ්රී ලංකා ඉතිහාසයේ ගමන් මග වෙනස් වූ ආකාරය පිළිබඳව අද දින සිහිපත් කිරීමට මම කැමැත්තෙමි.
ත්රස්තවාදී තර්ජනවලින් අධික ලෙස පීඩාවට පත් වූ ලෝකයක සහ ඉන් විනාශයට පත් වූ ජාතියක් තුළින් බිහි වූ නිර්භීත හා ඇපකැප වූ නායකයෙකු ලෙස ලක්ෂ්මන් කදිරගාමර් මැතිතුමා ඉස්මතු විය. එල්ටීටීඊ සංවිධානය සහ අනෙකුත් ත්රස්තවාදී සංවිධාන දැඩි ලෙස විවේචනය කළ එතුමා, ශ්රී ලංකාවේ සාමය සහ යුක්තිය වෙනුවෙන් වෙහෙස නොබලා පෙනී සිටි අයෙකි. ත්රස්තවාදය තම රටට පමණක් නොව මුළු මහත් ලෝකයටම තර්ජනයක් බව වටහා ගත් එතුමා, එය මර්දනය කිරීම සඳහා තමන්ට කළ හැකි සෑම දෙයක්ම ඉටු කිරීමට අදිටන් කර ගත්තේ ය. එල්ටීටීඊය සහ අනෙකුත් ත්රස්තවාදී කණ්ඩායම් හුදකලා කිරීමට අධිෂ්ඨානශීලීව කටයුතු කළ එතුමා, ත්රස්තවාදය පිළිබඳ ගැටළුව සම්බන්ධයෙන් ප්රබල හඬක් නඟන නායකයකු ලෙස ජාත්යන්තර ප්රජාව හමුවේ කැපී පෙනුණි.
එල්ටීටීඊය නිදහස් සටන්කාමීන් පිරිසක් හෝ පීඩිත ජනවාර්ගික පිරිසකගේ අයිතිවාසිකම් නියෝජනය කරන සංවිධානයක් ලෙස හුවා දැක්වීමට කඩිනමින් කටයුතු කළ බොහෝ දෙනෙක් එකල සිටිය හ. එහෙත්, එතරම් සත්යයෙන් ඈත් වූ වෙනත් කිසිවක් නොමැති තරම්ය. අවුරුදු 12 - 13 වයස්වල පසු වූ දරුවන් බලහත්කාරයෙන් තම පවුල්වලින් ඈත් කර, බයිනෙත්තුවක් සහ සයනයිඩ් කරලක් ඔවුන්ගේ ගෙල වට බලෙන්ම රඳවා, නියත මරණයක් කරා ඔවුන්ව රැගෙන ගිය කල්ලියක් වන එල්ටීටීඊය ත්රස්තවාදීන් මිස වෙනත් කොට්ඨාශයක් ලෙස කිසිසේත්ම සැලකිය නොහැකි ය. ඔවුන්ගේ ම්ලේච්ඡත්වයට හසු නොවී සිටීමට කිසිවකුටත් නොහැකි විය. මෙරට සිංහල ජනතාවට අමතරව මුස්ලිම් සහ දමිළ ජනතාව ද වචනයෙන් කිව නොහැකි ආකාරයේ ම්ලේච්ඡ ක්රියාවලට ගොදුරු වූහ. ඉන් හටගත් කැළැල් අදටත් දැකගත හැකි ය.
කෙසේ වුවද, එල්ටීටීඊයට එරෙහිව සිදු කළ යුද්ධයේ ජයග්රහණය අත්පත් කරගනු ලැබුවේ හුදෙක් උතුරු නැඟෙනහිර යුද පිටියේ සිදු කළ ක්රියාන්විත හරහා පමණක්ම නොවේ. අපගේ ස්ථිරසාර විදේශ කටයුතු අමාත්යවරයා, ලොව පුරා පැවති රැස්වීම් හා සම්මන්ත්රණවල දී ලෝක නායකයන් සහ රාජ්යතාන්ත්රිකයන් සමඟ සාකච්ඡා පවත්වමින් ශ්රී ලංකාව වෙනුවෙන් ඉතා එඩිතරව සටන් කළේ ය. එල්ටීටීඊයේ අරමුදල් රැස් කිරීම මැඩපැවැත්වීම, ආයුධ ලබාගැනීමේ ප්රවේශය වැළැක්වීම හෝ එල්ටීටීඊයේ ම්ලේච්ඡත්වය පිළිබඳව සිදු කළ පූර්ව නිගමනයන් පිළිගන්නා ලෙස ජාත්යන්තර ප්රජාව වෙත අනවරතයෙන් බලපෑම් එල්ල කළ කදිරගාමර් මැතිතුමාගේ සුවිශේෂී කාර්යභාරය පිළිබඳව අගය කිරීමෙන් තොරව, යුද ජයග්රහණ පිළිබඳව සඳහන් කළ නොහැක.
එනමුදු, කදිරගාමර් මැතිතුමා ත්රස්තවාදයට එරෙහිව සටන් කළ සටන්කාමියකුට වඩා ඉන් ඔබ්බට ගිය නායකයකු විය. එතුමා සෑම විටම මිනිසුන් එකමුතු කිරීමටත්, ඔවුන් පොදු සම්මුතියක් කරා ගෙන ඒමටත් උත්සාහ කළ ජනතාව එක්සත් කරන්නෙකු සහ දේශපාලනඥයකු විය. ත්රස්තවාදය පරාජය කිරීම සඳහා පවතින එකම මාර්ගය වන්නේ ශක්තිමත්, එක්සත් සහ සාමකාමී ජාතියක් ගොඩනැගීම බව එතුමාගේ විශ්වාසය විය. යථාර්ථවාදි දැක්මක් සහිත පුද්ගලයකු වූ එතුමා, ත්රස්තවාදය පරාජය කිරීමෙන් තොරව සාමය ඇති කළ නොහැකි බව වටහාගෙන සිටියේ ය. තවද, ලොවම කොවිඩ්-19 වසංගතයේ කටුක අත්දැකීම් ලැබීමට බොහෝ කලකට පෙර පටන් අනාගතය දුටු එතුමා, සියලු දෙනාම සුරක්ෂිත වුවහොත් මිස කිසිවකුත් සුරක්ෂිත නොවන බව පසක් කළේ ය. පොදු ශ්රී ලාංකික අනන්යතාව සහ විවිධත්වය තුළ දැකගත හැකි ඒකීයත්වයේ ප්රබලබව පිළිබඳව දැඩි ලෙස විශ්වාස කළ සැබෑ දේශප්රේමියකු ලෙස එතුමා හඳුනාගත හැකි ය. ජනවාර්ගික වශයෙන් බෙදී කටයුතු කිරීම සම්බන්ධයෙන් කිසිදු විටෙක පෙනී නොසිටි එතුමා, “ශ්රී ලංකාවේ වෙසෙන ජනතාව ප්රථමයෙන් සහ ප්රධාන වශයෙන්ම ශ්රී ලාංකිකයෝ වෙති. ඉන් අනතුරුව, ජාතිය සහ ආගම අපට උපතේ දී හිමි වන්නකි. අප සියලුම ජාතීන්ට සහ ආගම්වලට ගරු කරමින් ශ්රී ලංකාවේ දිවි ගෙවිය යුතුය.” යයි ප්රසිද්ධියේ ප්රකාශ කළේ ය. ආගම හෝ ජාතිය යනු ලැජ්ජාවට පත්විය යුතු කරුණක් බවට මින් අදහස් නොකෙරිණි. ඊට පටහැණිව, විවිධත්වය තුළ ඒකීයත්වය සොයා යාම අත්යවශ්ය වන බැවින්, විවිධ විශ්වාසයන් සහ ජනවර්ගවලට ගරු කළ යුතු වේ.
ශ්රී ලංකාවේ ඉදිරි ගමන සඳහා පවතින එකම මාර්ගය වන්නේ එක්සත් බව, දයාව දැක්වීම සහ මානව ගරුත්වය සහතික කිරීම බවට එතුමා තුළ වූ ස්ථිර විශ්වාසය, කාලයාගේ ඇවෑමෙන් නොනැසී පැවතිණි. යුද ගැටුම් හේතුවෙන් දැඩි ලෙස හානි වූ දේ නැවත පිළිසකර කිරීම සඳහා බොහෝ ක්රියාකාරකම් සිදු කරන ලදී. යුද පිටියේ සිටි දරුවන් අපි පංති කාමරවලට ගෙන ආවෙමු. අපි ඔවුන්ගේ ගෙල වටා රැඳි බයිනෙත්තු සහ සයනයිඩ් කරල් ඉවත් කොට, ඒ වෙනුවට පොත් සහ පෑන් ආදේශ කළෙමු. සටන්වල නිරත වූ අයට ද, ඔවුන්ට සිය දිවිය තුළ ලැබිය යුතු හරවත් අවස්ථා භුක්ති විඳීමේ ඉඩහසර ලබා දීමේ අරමුණින් යුතුව, ඔවුන් පොදු සමාජය සමඟ යළි සම්බන්ධ කළෙමු.
එහෙත් සිදු කිරීමට තව බොහෝ වැඩ කටයුතු ඇත. පොදු ශ්රී ලාංකික අනන්යතාවයක් ඔස්සේ ජාතිය ගොඩනැගීම, සංහිඳියාව සහ ජාතික සමගිය ඇති කිරීම හරහා අත්කර ගත යුතු බොහෝ දේ අපට ඇත. ලක්ෂ්මන් කදිරගාමර් මැතිතුමාගේ ශ්රේෂ්ඨ ජීවිතය පිළිබඳව සිහිපත් කරන විට, එතුමා සියලුම ශ්රී ලාංකිකයන්ට උසස් ජීවන තත්ත්වයක් ලබා දීම සඳහාත්, ප්රජාවන්ට වඩාත් හොඳින් සැලකීම සහ මානව හිමිකම් නඟා සිටුවීම සඳහාත්, මෙරට දී එඩිතරව කටයුතු කළාක් මෙන්ම, ගෝලීය මට්ටමෙන් ද වෙහෙස නොතකා කටයුතු කළ බව අප මතක තබා ගත යුතුය.
වඩාත් යහපත් ශ්රී ලංකාවක් ගොඩනැගීම පිළිබඳව තමන් තුළ පැවති දැඩි විශ්වාසය වෙනුවෙන් ඉමහත් වන්දියක් ගෙවූ කදිර්ගාමර් මහතා, 2005 වර්ෂයේ දී ම්ලේච්ඡ ලෙස ඝාතනය කෙරිණි. එතුමාගේ ජීවිතයට, එතුමා ඉටු කළ සේවයට සහ අපගේ ජාතිය වෙනුවෙන් පුද කළ උත්තරීතර පරිත්යාගය වෙනුවෙන් එතුමාට අපගේ ප්රණාමය පුද කිරීමට නම්, එක්සත් ශ්රී ලංකාවක් පිළිබඳව එතුමාගේ දැක්ම යතාර්ථයක් බවට පත් කිරීම සඳහා අප උත්සාහ දැරිය යුතු ය. අපගේ ජාතිකත්වය, වංශය හා ආගම තුළින් උපන් මුරණ්ඩු අහංකාරය පසෙක ලා, එකම ජාතියක් ලෙස අප සැවොම එක්විය යුතු ය. වාදභේද පසෙක ලා, ‘ශ්රී ලාංකික’ ජාතියක් ගොඩනැගීම සඳහා අප රට වෙනුවෙන් අපේ උපරිමය ලබා දීමට වෙහෙස විය යුතු ය.
“නිවසේ දී තැනූ කේක් ගෙඩිය” (‘The cake that was baked at home’) වෙනුවෙන් අප හට පුද කළ හැකි ඉහළම උපහාරය වන්නේ එය යැයි මම විශ්වාස කරමි.
ස්තුතියි.
.........................................
லக்ஷ்மன் கதிர்காமர் ஞாபகார்த்த விரிவுரையில் வெளிநாட்டு அலுவல்கள் அமைச்சர் அலி சப்ரியின் வரவேற்பு உரை - 2023 பெப்ரவரி 03ஆந் திகதி, பண்டாரநாயக்க ஞாபகார்த்த சர்வதேச மாநாட்டு மண்டபத்தில்
எனது அன்பு நண்பரான பங்களாதேஷ் வெளிநாட்டு அமைச்சர் அப்துல் மொமன் அவர்களே,
திருமதி சுகந்தி கதிர்காமர் அவர்களே மற்றும் கௌரவ அதிதிகளே.
இலங்கையின் மிகவும் மதிப்பிற்குரிய இராஜதந்திரியும், அரசியல்வாதியுமான லக்ஷ்மன் கதிர்காமரின் நினைவேந்தல் நிகழ்வில் சில வார்த்தைகள் பேசுவது ஒரு கௌரவமாகும்.
1932 இல் கொழும்பில் பிறந்த லக்ஷ்மன் கதிர்காமரின் வாழ்க்கையானது, கல்வி, அறிவுசார் நோக்கங்கள் மற்றும் பொதுச் சேவை ஆகியவற்றில் அர்ப்பணிப்புடனான ஈடுபாட்டுடன் குறிக்கப்பட்டது. அவர் ஒரு சிறந்த சட்டத்தரணியும், திறமையான பேச்சாளரும், தைரியமான மனித உரிமைகள் சட்டத்தரணியுமாவார். சட்டத்தின் மீதான அவரது ஆர்வம் அவரை இலங்கையின் மிகவும் வெற்றிகரமான மற்றும் மரியாதைக்குரிய சட்ட சிந்தனையாளர்களில் ஒருவராக ஆக்கியது. 1994 ஆம் ஆண்டு முதல் 2005 ஆம் ஆண்டு வரை இலங்கையின் வெளிநாட்டு அலுவல்கள் அமைச்சராக கடமையாற்றிய அவர், அசாத்தியமான திறமையும், துணிச்சலும், தொலைநோக்குப் பார்வையும் கொண்டவராகத் திகழ்ந்ததுடன், அவர் வெளிநாட்டு அலுவல்கள் அமைச்சராகப் பணியாற்றிய காலத்தில் இராஜதந்திரியாகப் பணியாற்றும் பாக்கியம் எனக்கு கிடைத்தது.
அவரது அற்புதமான வாழ்க்கை குறித்துப் பேசுவதற்கு சில நிமிடங்கள் போதுமானதாக இருக்காது. கல்வி, அரசியல் அல்லது விளையாட்டுத் துறையில் அவருடைய சாதனைகளை நீங்கள் அனைவரும் நன்கு அறிந்திருப்பீர்கள் என்பதில் எனக்கு எந்தவித சந்தேகமும் இல்லை. எனவே, சமாதானம், நீதி, மனித உரிமைகள் மற்றும் பயங்கரவாதத்திற்கு எதிரான அவரது அர்ப்பணிப்பு இலங்கை வரலாற்றின் போக்கை எவ்வாறு மாற்றியது என்பதை இன்று நான் வெளிப்படுத்த விரும்புகின்றேன்.
பயங்கரவாத அச்சுறுத்தலால் பாதிக்கப்பட்டு அழிந்து கொண்டிருந்த ஒரு தேசத்தில், லக்ஷ்மன் கதிர்காமர் அச்சமற்ற மற்றும் அர்ப்பணிப்புள்ள தலைவராக உருவெடுத்தார். விடுதலைப் புலிகள் மற்றும் ஏனைய பயங்கரவாத அமைப்புக்களை கடுமையாக விமர்சித்த அவர், இலங்கையில் சமாதானம் மற்றும் நீதிக்காக அயராது வாதிட்டார். பயங்கரவாதம் தனது நாட்டிற்கு மட்டுமல்ல, முழு உலகிற்கும் அச்சுறுத்தலானது என்பதை புரிந்து கொண்ட அவர், அதனைத் தடுக்க தன்னால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்வதற்கு உறுதியாக இருந்தார். தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் மற்றும் ஏனைய பயங்கரவாதக் குழுக்களை தனிமைப்படுத்துவதற்காக அவர் உறுதியுடன் செயற்பட்டதுடன், பயங்கரவாதம் தொடர்பாக சர்வதேச சமூகத்தில் முன்னணிக் குரலாக வெளிப்பட்டார்.
அந்த நேரத்தில், தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளை விடுதலைப் போராளிகளாகவோ அல்லது ஒடுக்கப்பட்ட இனக்குழுவின் உரிமைகளைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் அமைப்பாகவோ சித்தரிக்க பலர் இருந்தனர். 12 மற்றும் 13 வயதுச் சிறார்களை வலுக்கட்டாயமாக அவர்களது குடும்பத்திலிருந்து அழைத்துச் சென்று, துப்பாக்கி மற்றும் சயனைட் குப்பிகளைத் திணித்து, அவர்களை மரணமடையச் செய்த ஒரு பிரிவினர் தீவிரவாதிகளாகவன்றி வேறு யாராகவும் கருதப்பட முடியாது. அவர்களின் கொடூரத்திலிருந்து யாரும் தப்பவில்லை. இந்த நாட்டில் சிங்களவர்களைத் தவிர முஸ்லிம்களும், தமிழர்களும் சொல்ல முடியாத கொடுமைகளுக்கு ஆளானார்கள், அந்த வடுக்கள் இன்றுவரை இருக்கின்றன.
விடுதலைப் புலிகளுக்கு எதிரான யுத்தம் வடக்கு, கிழக்குப் போர்க்களங்களில் மாத்திரம் வெற்றி பெறவில்லை, மாறாக உலகத் தலைவர்கள் மற்றும் இராஜதந்திரிகளுடன் உலகெங்கிலும் உள்ள மன்றங்களிலும், சந்திப்பு மன்றங்களிலும், அரங்குகளிலும் எமது உறுதியான வெளிநாட்டு அலுவல்கள் அமைச்சர் இலங்கைக்காக கடுமையாகப் போராடினார். விடுதலைப் புலிகளின் நிதி சேகரிப்பை தடுத்தல், அவர்களின் ஆயுத அணுகலைத் துண்டித்தல் அல்லது விடுதலைப் புலிகளின் கொடூரத்தை ஏற்கும்படி சர்வதேச சமூகத்திற்கு விடாப்பிடியான அழுத்தம் கொடுத்தல் உட்பட கதிர்காமர் ஆற்றிய முக்கிய பங்கை பாராட்டாமல் நாம் போரில் வெற்றி பெற்றமை குறித்து பேச முடியாது.
எனினும், கதிர்காமர் பயங்கரவாதத்திற்கு எதிரான ஒரு போர்வீரன் என்பதை விடவும் மேலானவராவார். ஒருங்கிணைப்பாளராகவும், அரசியல்வாதியாகவும் செயற்பட்ட அவர், எப்போதும் மக்களை ஒன்றிணைக்கவும் பொதுவான நிலையைக் கண்டறியவும் முயற்சித்தார். வலிமையான, ஒற்றுமையான, அமைதியான தேசத்தைக் கட்டியெழுப்புவதுதான் பயங்கரவாதத்தை முறியடிப்பதற்கான ஒரே வழி என அவர் நம்பினார். ஒரு யதார்த்தவாதியாக, பயங்கரவாதத்தை தோற்கடிக்காமல் அமைதி சாத்தியமில்லை என்பதை அவர் புரிந்து கொண்டார், மேலும் உலகம் கோவிட்-19 தொற்றுநோயிலிருந்து கசப்பான பாடம் கற்றுக்கொள்வதற்கு நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே, எல்லோரும் பாதுகாப்பாக இல்லாவிட்டால், யாரும் பாதுகாப்பாக இருக்க முடியாது என்பதை அவர் முன்னறிவித்தார். அவர் ஒரு உண்மையான தேசபக்தர் ஆவார், அவர் ஒரு பொதுவான இலங்கை அடையாளத்தில் வேற்றுமையில் ஒற்றுமையின் சக்தியை கடுமையாக நம்பினார். இன அல்லது சாதி அடிப்படையில் பிரிக்கப்படுவதை ஒருபோதும் ஆதரிக்காத அவர், 'இலங்கையில் வாழும் மக்கள் முதலில் இலங்கையர்களே. பிறக்கும்போதே நமக்குக் கொடுக்கப்பட்ட இனம், மதம் அனைத்தும் அதற்குப் பிறகு தான். இலங்கையில் அனைத்து இனங்களையும் மதங்களையும் பொறுத்துக் கொண்டு நாம் வாழ வேண்டும்'. இக் கூற்றின் அடிப்படையில், மதம் அல்லது இனம் வெட்கப்பட வேண்டிய ஒன்று என சொல்லப்படவில்லை, மாறாக, வேற்றுமையில் ஒற்றுமை காண்பது இன்றியமையாதது என்பதால், பலதரப்பட்ட நம்பிக்கைகள் மற்றும் இனங்கள் கொண்டாடப்பட வேண்டும் எனக் கருதப்படுகின்றது.
ஐக்கியம், கருணை மற்றும் மனித மாண்பு ஆகியவற்றை உறுதிப்படுத்துவதே இலங்கையின் முன்னோக்கிய ஒரே வழி என்ற அவரது உறுதியான நம்பிக்கை காலத்தின் சோதனையாக உள்ளது. மோதலுக்குப் பின்னர் மிகவும் மோசமாக சேதமடைந்ததை சரிசெய்வதற்காக அதிகமான நடவடிக்கைகள் முன்னெடுக்கப்பட்டன - நாங்கள் சிறார்களை போர்க்களத்திலிருந்து வெளியே அழைத்துச் சென்று வகுப்பறைகளில் சேர்த்தோம். நாங்கள் அவர்களின் கழுத்தில் இருந்த துப்பாக்கியையும், சயனைட் குப்பியையும் எடுத்துவிட்டு, அதற்குப் பதிலாக பேனா மற்றும் காகிதத்தை வைத்தோம். முன்னாள் போராளிகளுக்கு வாழ்க்கையில் மிகவும் தகுதியான வாய்ப்புக்களை வழங்கினோம், அவர்களை சமூகத்தில் மீண்டும் இணைத்தோம்.
இன்னும், செய்ய வேண்டிய பணிகள் அதிகம் உள்ளன. தேசத்தைக் கட்டியெழுப்புதல், நல்லிணக்கம், தேசிய ஐக்கியத்தை உருவாக்குதல் ஆகிய துறைகளில் நாம் சாதிக்க வேண்டியது ஏராளம். லக்ஷ்மன் கதிர்காமரின் பாரம்பரியம் குறித்து நாம் சிந்திக்கும்போது, உலகளாவிய ரீதியில் அவரது அனைத்து கடின உழைப்பிற்கும், மனித உரிமைகளை மேம்படுத்துவதற்கும், சமூகங்களை சிறந்த முறையில் நடாத்துவதற்கும் மற்றும் அனைத்து இலங்கையர்களின் உயர் வாழ்க்கைத் தரத்திற்கும் அவர் உள்நாட்டில் கடுமையாகப் போராடினார் என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும்.
கதிர்காமர் 2005 இல் துரதிர்ஷ்டவசமாக படுகொலை செய்யப்பட்டபோது, சிறந்த இலங்கைக்கான அவரது நம்பிக்கைக்கு பெரும் விலை கொடுத்தார். அவரது வாழ்க்கையையும், அவரது பணியையும், நமது தேசத்துக்காக அவர் ஆற்றிய இறுதித் தியாகத்தையும் நாம் கௌரவிக்க வேண்டுமானால், ஐக்கிய இலங்கை குறித்த அவரது நோக்கை நனவாக்குவதற்கு நாம் பாடுபட வேண்டும். சாதி, இனம் மற்றும் மதம் என்ற வீண் பிடிவாதத்தை நாம் ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு ஒரே தேசமாக ஒன்றிணைய வேண்டும். நமது வேறுபாடுகளை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு, நமது நாட்டிற்காக எங்களால் முடிந்ததைச் செய்ய நாங்கள் பாடுபடும் 'இலங்கையர்' தேசம் என்ற நிலைக்கு மாற வேண்டும்.
அதுவே, 'வீட்டில் தயாரித்த கேக்கிற்கு' (cake that was baked at home) நாம் செலுத்தும் உயரிய அஞ்சலி அதுவே என நான் நம்புகின்றேன்.
நன்றி.
